Het doel: je loopt voor mensen zoals Michel, Henriëtte en Sergej

Nel belde in 2022 enthousiast naar De Hoop om te vertellen dat ze al tien jaar geen druppel meer had gedronken. Ze groeide op in een tijd waarin het normaal om te drinken. Bij kiespijn nam ze op advies van haar moeder een slok jenever. "Uiteindelijk vond ik het zo lekker, dat ik de hele fles leegdronk. Ik denk dat ik toen dertien was." Door alle problemen in haar jeugd en later in haar eigen gezin, raakte Nel zwaar verslaafd.

De ommekeer

"Mijn dochter ging trouwen en zei: 'Ma, als er ooit kinderen komen, mag jij niet op je kleinkinderen passen.' Toen dacht ik: nu moet ik waarmaken dat ik stop. En dat deed ik. Toen ik na drie weken uit de afkickkliniek van De Hoop kwam, ging ik gelijk naar een lotgenotengroep. Blijkbaar kwam ik binnen met een big smile. Iedereen stond gelijk op. Ze zagen aan mijn gezicht meteen dat ik het gered had om af te kicken. Ze vonden het geweldig.”

Een maatje voor het leven

Hoe hield Nel die tien jaar vol? “Je achterban moet sterk zijn. Zoals ik dat heb met Arja, die ik via de zelfhulpgroep ken. We bellen elkaar vaak, ook om een kleinigheidje. Dat maakt het makkelijker om te bellen als het niet goed gaat.” Nel ziet een maatje als dé manier om droog te blijven. “Ik had nooit meer behoefte aan drank, op één keer na. Toen ging het niet goed met een van mijn familieleden. Toen belde ik Arja en zei: ‘Ar, ik ga een fles halen’. Ze zei: ‘je mag een fles halen, als je mij eerst belt, voordat je naar de winkel gaat. Beloof je dat?’ Dat deed ik. Ik stond in een ander dorp bij de supermarkt en belde Arja op. Maar het hoefde al niet meer! De zucht was weg. Ik had gedeeld hoe het met me ging en het ging meteen over. Ik raad iedereen aan om een maatje te zoeken. Je moet iemand hebben die weet wat je meemaakt en weet wat je voelt.”

'Hoe slecht het ook met je gaat, er is altijd hoop!' Dat is het motto van Henriëtte. Henriëtte is één van de mensen voor wie we in beweging komen. Zelf kwam ze binnen bij De Hoop met een cocaïneverslaving, alcoholverslaving en trauma’s. Haar traject bij De Hoop heeft haar leven compleet veranderd. “Dankjulliewel dat ik tot groei en bloei mag komen.”

In de video vertelt Henriëtte wat De Hoop voor haar heeft betekend en heeft ze een boodschap voor iedereen die steunt.

Sergej was nog maar twee toen hij vanwege oorlog uit Armenië vluchtte en zijn thuis vond in Nederland. Zijn leven leek succesvol toen hij vanaf zijn zestiende fulltime vechtsporter werd. Maar door omgang met verkeerde vrienden belandde hij in een duistere wereld. De spanningen die dit met zich meebracht, verdoofde hij met drugs en medicijnen.

Nadat Sergej vijf jaar verslaafd was, kwam hij bij De Hoop terecht. “Toen ik hier net kwam kon ik tien slechte eigenschappen van mezelf opnoemen, maar niet drie goede. Nu heb ik mijn eigenwaarde teruggekregen en weet ik waar ik goed in ben. Tijdens mijn behandeling sportte ik veel; het was een uitlaatklep waardoor ik mijn emoties kon ontvluchten. Wanneer ik me lichamelijk goed voelde, ging het geestelijk ook beter. Hierdoor lukte het me om af te kicken.”

Sportopleiding

Vanwege zijn passie voor sport kreeg Sergej de mogelijkheid om een sportopleiding boksen te volgen. Ook startte hij bij de Interne Opleidingsschool van De Hoop. Beide opleidingen vormen de basis voor zijn sportlessen op Dorp De Hoop. Hierbij gebruikt hij boksen als middel om mensen te helpen die vastlopen op verschillende levensgebieden.

Gedragsverandering

“Tijdens, voor en na de bokslessen probeer ik met deelnemers in gesprek te gaan. Na enkele lessen merk ik gedragsverandering en meer doorzettingsvermogen. Ze mogen niet opgeven als het moeilijk wordt. Als dat wel voorkomt, ga ik met ze in gesprek: gebeurt dit vaker in jouw leven? Overigens train ik geen boksers als ik merk dat ze hierdoor agressief gedrag vertonen.”

Rood lampje

Of sporten geen nieuwe verslaving is? “Voor mij is sporten een lifestyle, ik kan zonder. Bij alles wat mij geestelijk te veel in bezit neemt, gaat er een rood lampje branden en denk ik: nu moet ik oppassen dat ik er niet in meega. Het signaleren hiervan leerde ik bij De Hoop en staat beschreven in mijn terugvalpreventieplan.”

Dankbaar

Hoe ziet Sergej de toekomst voor zich? “Ik wil verder studeren, want ik heb ontdekt dat ik hersenen heb. Ik zie mezelf therapie geven waarbij sport helpt bij herstel. Dit alles kan ik doen door Jezus die ik leerde kennen tijdens mijn periode bij De Hoop. Door Hem is mijn praten, denken en zicht veranderd. Hij heeft mij kennis en dankbaarheid gegeven.”